Tijdens deze Cafe-P avond reikte psychotherapeut en psychiater dr. Ludi Van Bouwel (UPC KU Leuven) ons de verschillende bouwstenen aan voor de oprichting van een Soteriahuis. Een kleinschalige, therapeutische gemeenschap als waardig alternatief voor een opname in een psychiatrisch ziekenhuis van iemand die een psychotische crisis doormaakt.
Wat een warm pleidooi, met hart en ziel, en overduidelijk met kennis van zaken, voor verbindende zorg in een psychotische crisis ! Want ‘psychisch ziek zijn, is heel erg eenzaam’ (Brenda Froyen).
Voortdurende ‘nabijheid’ is de sleutel van een onopvallend huis in de samenleving, met een opvallende rol voor de naaste omgeving van de persoon in crisis. De sociale benadering voor personen met een psychose, stoelt immers op een open dialoog tussen alle betrokkenen in het huis en alle passanten. Het doel is op termijn opnieuw psychisch evenwicht te bereiken en herstel te kunnen inbedden.
Soteria staat voor een zoektocht naar verbindingen met en voor elkaar, door meer dingen samen te doen, en er onderweg voor elkaar te mogen en kunnen zijn.
De kost van het noodzakelijk personeelseffectief staat wellicht een grote uitrol van dit innovatieve concept in Vlaanderen voorlopig nog in de weg.
Maar het Soteria-gedachtengoed van een beschermende, ontspannende, rustgevende en verbindende omgeving, blijft na deze avond hier en daar in Vlaanderen zonder meer overeind, in het licht van de vele hervormingen binnen het landschap van de Geestelijke Gezondheidszorg.
Wat ons sterk is bijgebleven; anders dan louter statistieken en stellingen of academische bewoordingen, is de wijze waarop mevrouw Van Bouwel doorheen de geschetste contouren van de Soteria-filosofie heel veel warmte, respect, en vriendschap betoont voor elk persoon in een psychotische crisis en elke naaste eromheen.
Kortom, geen betere pleitbezorger om het Soteria-Manifest te onderschrijven.
Foto’s afgelopen Café P
